Standaardisatie van werk heeft de laatste tijd een negatieve lading. Het wordt vaak geassocieerd met verveling, sleur en repeterend werk. Ik hoor het steeds vaker in combinatie met Lean. Echter standaardisatie is de basis voor verbetering. Zonder is het onmogelijk de productiviteit te verbeteren.

Standaardiseren heeft als doel om te leren, te ervaren en te perfectioneren en niet om de ziel uit een proces of activiteit te halen. En laten we eerlijk zijn, iedereen houdt op zijn eigen manier toch van standaarden. We rijden allemaal elke dag dezelfde weg naar het werk, hebben hetzelfde ochtend ritueel, hebben een vaste plek voor veel van onze gebruiksvoorwerpen (behalve de autosleutels) en stoppen allemaal voor een rood verkeerslicht. Onze hersenen zijn daar ook op ingesteld.
Of stel dat je een ongeluk krijgt en met een ambulance wordt afgevoerd naar een ziekenhuis. Dan wil je toch dat de ambulance broeders de overdracht in het ziekenhuis goed snel en accuraat (lees effectief en efficiënt) doen. Dat doen ze door een standaard protocol te volgen. En ja, elk ongeluk en elke patiënt dus elke overdracht is anders, maar het proces van overdracht is gestandaardiseerd en altijd hetzelfde. Zelfde geldt voor brandweer, ontruimingsoefening en nog veel meer. Er is een bepaalde standaard en van daaruit wordt gewerkt en daarbinnen is er voldoende vrijheid en ruimte voor vakmanschap.

Wanneer medewerkers allemaal op een andere manier werken en de kwaliteit of klanttevredenheid is slecht, waar moet je dan beginnen met verbeteren? Dat is onbegonnen werk. Daarnaast bevorderd standaardisatie het samenwerken omdat ieder de zelfde basis heeft en het veel minder onnodige discussie ontstaat.

Bovenstaande foto, die ik onlangs op Twitter voorbij zag komen, deed me denken aan de 10.000 uur regel bij sporters. Deze regel zegt dat experts en sporters gemiddeld 10.000 uur werken, trainen en/of wedstrijden spelen om succesvol te worden. Zoals de Nederlandse zwemmers en schaatsers voor het behalen van de gouden Olympische medaille. Dat doen ze echt niet met elke keer een ander trainingschema of manier van voorbereiden. Als je het altijd op dezelfde manier blijft doen zonder er van te leren, wordt het sleur. Wanneer je het echter gebruikt als basis voor continu verbeteren is het de weg naar perfectie.